ผลของการใช้แรงสนับสนุนทางสังคมและการเสริมสร้างคุณค่าในตนเองต่อสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ ตาบลพังกาญจน์ อาเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี โสภาวรรณ เชื้อดี* , ชาตรี ประชาพิพัฒ** , สาโรจน์ เพชรมณี*** บทคัดย่อ การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มเดียว วัดผล ก่อน หลัง การทดลอง (Quasi Experimental one group pre – post test design) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของแรงสนับสนุนทางสังคม และการเสริมสร้างความมีคุณค่าในตนเองต่อสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ ตาบลพังกาญจน์ อาเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุจานวน 30 คน โดยการสุ่มแบบ stratified sampling เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ รูปแบบกิจกรรมสร้างเสริมคุณค่าในตนเองประกอบด้วยกิจกรรมการบาเพ็ญประโยชน์ การผลิตสิ่งประดิษฐ์ หรือการแสดงความสามารถเฉพาะตัวด้านต่างๆ ส่วนกิจกรรมแรงสนับสนุนทางสังคมประกอบด้วย การถ่ายทอดความรักความผูกพันจากบุตรหลานต่อผู้สูงอายุ การโทรศัพท์ปรึกษาทุกข์ เล่าความสุขแก่เพื่อนๆ ในกลุ่ม การเยี่ยมผู้สูงอายุที่เจ็บป่วย และการแข่งขันกีฬาผู้สูงอายุ ซึ่งได้ผ่านการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิได้ค่า IOC = 0.87 และแบบวัดสุขภาพจิตคนไทย สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะเวลาดาเนินการวิจัยตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2558 ถึง เดือนมกราคม 2559 ผลการศึกษา พบว่า จากการศึกษาผลของการใช้แรงสนับสนุนทางสังคม และการเสริมสร้างความมีคุณค่าในตนเองต่อสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ ตาบลพังกาญจน์ อาเภอพนม จังหวัด สุราษฎร์ธานี พบว่าหลังการเข้าร่วมกิจกรรม ผู้สูงอายุมีระดับสุขภาพจิตเปลี่ยนแปลงจากก่อนการเข้าร่วมกิจกรรมโดยมีผู้สูงอายุที่มีสุขภาพจิตระดับสูงกว่าคนทั่วไป ร้อยละ 13.30 มีระดับสุขภาพจิต เท่ากับคนทั่วไป ร้อยละ 86.70 เพิ่มขึ้นกว่าก่อนการเข้าร่วมกิจกรรม คือ ไม่มีผู้สูงอายุมีระดับสุขภาพจิตสูงกว่าคนทั่วไป และมีระดับสุขภาพจิตต่ากว่าคนทั่วไป ร้อยละ 100 ส่วนคะแนนเฉลี่ยสุขภาพจิต หลังการเข้าร่วมกิจกรรมมีคะแนนเฉลี่ยสุขภาพจิตสูงกว่า ก่อนการเข้าร่วมกิจกรรมอย่างมีนัยสาคัญที่ระดับ 0.05 โดยก่อนเข้าร่วมกิจกรรมคะแนนเฉลี่ย 3.02 และหลังเข้าร่วมกิจกรรมคะแนนเฉลี่ย 3.77

Download PDF Now
ดาวน์โหลดแล้ว 3745 ครั้ง